چندی پیش همراه با یکی از دوستان به مناسبتی به سازمان لغت نامه علامه شهیر مرحوم علی اکبر دهخدا رفتیم، در آنجا سعادت یار شد ودیدار دانشمند ارجمند آقای دکتر فرشیدورد دست داد و به مناسبتی سخن از کارهای فرهنگی و تحقیقاتی پیش آمد؛ آقای فرشید ورد گفتند که: امروزه تصحیح متون باب شده و همگان روی بسوی تصحیح متون دیر ینه آورده اند و این امر سبب شده است که از تحقیقات توقیفی و توصیفی در باره زبان و ادبیات فارسی و مسایل و مطالب فرهنگی دور شوند و باز مانند. ایشان علاقه به تصحیح متون را به آن دلیل می دانند که جاده تصحیح هموار، و پیچ و خم آن نموده شده است؟
در همان ایام حینی که نگارنده از تهران بطرف مشهد می آمد بخت با من بنده یار شد و فاصله راه تهران – مشهد را با دوست فاضل آقای محمدی – مربی دانشگاه مشهد – همسفر شدم، در راه از «اینجا» و «آنجا » با ایشان می گفتم و بیشتر از آنچه می گفتم می شنودم ایشان عقیده داشتند که کار تصحیح مال پیرمردان است که افتاده شده اند و گوشه ای اختیار کرده اند و از تماشا کردن نیز بیزارند و تصحیح متون را وسیله ای برای ادامه کارهای فرهنگی خود ساخته اند؛ ما باید برویم و تحقیق کنیم و…
اینکه آیا جاده تصحیح هموار شده است یا نه؟ و اینکه اگر متون دیر ینه پارسی احیاء نشود و در دسترس قرار نگیرد تحقیق بر چه چیزی توان کردن، و اینکه آنان که تصحیح را با دید غیر تحقیقی بر می گیرند آیا در ین زمینه گامی نهاده اند و یا از….