نویسنده ، و یا بهتر بگویم ، مؤلف، این کتاب ، در مورد کار خویش هیچ ادعایی ندارد و خود نیک میداند که کتاب او ذره ای از خلاء موجود در قلمرو ادبیات ایران را پر نخواهد کرد. در مدت ۴۷ سالی که از آغاز تاریخ شعر امروز ایران میگذرد هنوز هیچگونه کوشش درست و قانع کننده ای بخاطر ایجاد : یک زمینه ی اصولی برای نقد و بررسی شعر کشور ماصورت نگرفته است و هر چند که ، على الظاهر و در سالهای اخیر فعالیت های دهان پر کنی در مورد انتقاد ادبی بچشم می خورد ، نتیجهی این فعالیت ها نه تنها رقم مثبتی را نشان نمی دهد ، بلکه ، بدلایل بسیاری ، موجب شده تا خواننده ی شعر امروز ایران دچار تشتت عقیده و بی ریشگی اندیشه گردد و این وضع خود بخود برای شاعران جوان نیز که در این عرصه گام گذارده اند حاصلی جز گمراهی و شکست نداشته است ..