مقدمه تأثر در برابر زیباییها و مناظر دل انگیز طبیعت و انفعال روحی در برابر هر ص حنه از خصلتهای غریزی کلیه انسانها به شمار می رود. شاعر نیز فردی است از هزاران هزار که در تماشای زیبا و دل انگیز طبیعت شرکت می کند. فرق او با دیگران به واسطه نیرو و نبوغ خدادادی است که تأثرات و انفعالات زودگذر و ناپایدار را جاودان می سازد و برای هر موقع دیگر قابل ظهور و تجدید می کند. تأثر شاعر از جلوه های طبیعت از یک احساس اولی سرچشمه می گیرد، این احساس به یاری اندیشه و تصور و به کمک ذهن به تأثر و هیجان تبدیل می شود و نیروی آفریننده شاعر به کار می افتد، کمال و زیبایی شعر و تأثیر آن در خواننده و شنونده بیشتر مربوط به همین نیروی خلاقه است. نباید فراموش کنیم که سرعت تأثر و احساس دقیق نیز عامل مهم دیگری است که در به وجود آوردن نبوغ شاعر وظیفه ای بس بزرگ دارد و اگر چه هر فرد از ادراک و احساس زیبایی و تأثر از این احساس بهره مند است اما این همه وقتی مفید خواهد بود که در حد کمال باشد و با نیروی آفریننده شاعر موجد شاهکار شعری شود. به عبارت دیگر شعر احساسی است که به خیال تبدیل می شود و خیال بدل به کلمات می شود، و این کلمات توأم با موسیقی و وزن خود آن احساس اولیه شاعر را در خواننده شنونده القا و ایجاد می کند. به طور کلی شاعر وقتی که احساس زیبایی کرد و از این….