در اثر ضعفی که در اواخر سده یازدهم در نظم و نثر پدیدار گشت بازار شعر و شاعری سخت کاسد شد و در آغاز سده دوازدهم آنچنان آثار نویسندگان و شاعران بستی گرایید که در تاریخ ادب پارسی کمتر نظیر آنرا میتوان یافت.
اگر تاریخ نظم و نثر صد ساله از ۱۰۰۰ تا ۱۱۰۰ راغور و استقصاء کنیم اثری که در خور توصیف و ملاحظه باشد نادرست و هیچیک از شعرا و نویسندگان را که در این سالها میزیسته اند آثاری در خور تمجید و تحسین نیست..
توجه بعلوم دینی و نشر شرعیات و توسعه فکر و اندیشه تولی و تبری کسی را متوجه تحصیل و کسب ادبیات نمیساخت از اینرو ادبیات روی بانحطاط نهاد نشرها بیشتر مربوط بافکار و عقاید شیعه ودعوت و بیان اصول شریعت بود و کتبی هم که راجع بسایر علوم تألیف میشد تحت تأثیر همین عوامل نگارش مییافت …..