آن که وجود او دلیل کند بر صانعی مستحق سجده، نگرنده در او به علم رسد،
آنگه سجده کند، چون حأمل بر سجده او باشد به مثابت آن باشد که سجده آن کرده باشد، و هر چه در آسمان و زمین است از آنچه قدیم تعالى – ل جلاله – مختص است به قدرت بر این، چون در او نگرند دلیل کند بر آن که آن را خالقی و صانعی هست، فهذا مغنی تبیح الجماذا . و این فصل مشبع برفت” فی قوله: وإن من شیء الأب بحنیه و لکن لا تفقهون تسبیحهم ، گفت: تسبیح می کننده خدای را هرچه در آسمان و زمین است، و این معنی که گفتیم: و هو العزیز الحکیم ؛ و آن خدای عزیز و منبع غالب قاهر محکم کار است. ا له من السموات و الأرض ؛ ملک آسمان و زمین اور است، او زنده کند مردگان را و بمیراند زندگان را. و هو على کل شیء قدیر؛ و او بر همه چیزی قادر و تواناست……