هر بیت من کعبه مربع نشین حرم قدس است که نقاب مشکفام از رخ فرو هشته ، اما پاک روان عالم دل از جلد بدن عریان شده احرام
طواف آن بندند و هودج نشین قافله سالار عشق است ، تتق عنبربن پر خود کشیده، و سالکان مجذوب بر گرد آن جا نفشانی کنند.
اشعار من مغز برور دوستانند سراسر نغز و سیه پوستان هندو ستانند لبالب مغز. درینولا از سواد اعظم هندوستان بسیاحی ربع مسکون بر آمده اند و غربت را بر وطن اختیار کرده. چون غریب پروری و مسافر نوازی شیوه بزرگ بزرگواران است ، چشم آن دارند که بر بساط احسان و ساط تحسین بجرعه های افضال و نواله های نوال تر زبان و کامیاب شوند.
سبحان الله ! کجا پایه من هندوستانی باینهمه کج مج زبانی و کجا – نسخه آذر : پسته بوستان . – نسخه آذر: غربت پر وری . . در نسخه لطیفه نیانی که در کتاب خانه رام پور موجود است این کلمه اشعار است….