تبارشناسی اخلاقی از جمله آخرین نوشته های نیچه است که دو سالی پیش از فروپاشیدن ذهن آتش فشان اش نوشته است. این کتاب، چنانکه از آهنگ آن پیداست، همچون بسیاری از آثار نیچه، بسیار شتابان نوشته شده است. وی آن را در بیست روز، در ماه ژوئن ۱۸۸۷، نوشته و کتاب در نوامبر ۱۸۸۷ منتشر شده است. این کتاب، چنانکه عنوان فرعی آن حکایت می کند، «یک» جدل نامه است و پس از فراسوی نیک و بد نوشته شده است. نیچه در نامه ای به دوست اش یاکوب بورکهارت هدف آن را روشن کردن چند «اصل بنیادی» آن کتاب بد فهمیده شده، یعنی فراسوی نیک و بد، می داند و می خواهد در آن چند نکته اساسی را که در آن کتاب به اجمال آمده روشن و کامل کند و نقش «آزاده جانی» را در آن بازگوید و آنچه را که در آخرین بخش «فراسوی نیک و بد به نرمی گفته است با طنینی تند و انگیزاننده شرح کند و سنجشگری أخلاق را به اوج خود برساند.» واژه ی «تبارشناسی» در عنوان این کتاب نشان می دهد…