فیلسوفان اگزیستانسیالیست در این امر متفقند که انسان، به خصوص ، حیوانی است که مطرح می افکند و برای تحقق آن به درون آینده جهش می کند . شاید جالب ترین نکته فلسفی آثار سارتر ووجه تمایز او از دیگر فیلسوفان – در این باشد که انسان جز همین طرح هیچ نیست ، ولی گر چه این طرح نخست در ذهن او ریخته می شود ، لیکن تا به مرحله عمل ترسد همان هیچ است ، و انسان با دست زدن به «عمل» در ماجرائی شگفت درگیر می شود که به زندگی و سرنوشت ابعاد تازه می بخشد. از همین روست که سارتر قهرمان های خودرا اغلب در لحظه انتخاب، قرار می دهد ، لحظه ای که به دنبال آن باید دست به عمل زد . و در انتخاب ، همیشه با د اضطراب، توأم است . این نمایشنامه شرح کوشش های مردی است که طرح زندگی اش را در «مطلق، میریزد – مطلق بدی و مطلق خوبی – و شکست می خورد ، زیرا دست عمل از مطلق کوتاه است . سارتر خود می گوید : این نمایشنامه سراسر شرح روابط انسان است با خدا ، یا به عبارت دیگر : روابط انسان با مطلق ،، و مراد نویسنده از «شیطان» و «خدا، همین مطلق دو گانه است……
سلام، کتاب خوبی بود ممنون