میرزا محمد علی نقیب الممالک ، نقال ناصرالدین شاه مردی است که داستان امیرارسلان ساخته ی تخیل نیرومند اوست. نقیب الممالک هر شب به همراه سه تن از نوازندگان خود در پای بستر شاه به داستان گویی می پرداخت و هر جا به شعر مناسبی می رسید آن را به آواز می خواند تا شاه را هواب در
رباید.
در همان شب ها ، فخر الدوله ، دختر ناصر الدین شاه با لوازم تحریر پشت در نیمه باز اتاق خواجه سرایان جا می گزید و گفته های نقال باشی را می نوشت . و بدین ترتیب بود که داستان امیر ارسلان پرداخته شد
نقیب الممالک دو داستان دیگر به نام ملک جمشید و زرین ملک دارد . وی رئیس صنف سخنوران و درویشان خاکسار و نقالان بود و اداره ی نقابت را در دربار سرپرستی می کرد . در روزهای سلام و عیدهای رسمی خطبه می خواند و دادن اجازه به تفالان و معکره گیران و سخنوران و اعطای مقامات سلوک (ابدال – مفرد – قضاب – درویش اختیار – علمدار – دست نقیب) با او بود .