دانلود کتاب شاهنشاهی پارتیان اثر امیرحسین خنجی

پارت تلفظ نوین پرتو است که در زمان هخامنشی یک شهریارنشین (خشتر پاو) بود. شهریاری پارت در زمان کورش بزرگ و کامبوجیہ و داریوش بزرگ در دست ویشت آسیہ پدر داریوش بود. سرزمین پارت (که اکنون در جنوب کشور ترکمستان قرار دارد و اندکی از آن در ایران است) در شرق به غد و مرغیانہ ، در شمال شرق به خوارزم، در غرب به هیرکانیہ ، و در جنوب به کرانه شمالی کویر ایران می رسید. در بیابانهای شمالی سرزمین پارت نیز قبایل ایرانی داهه – شاخه ئی از سکه های تورانی۔ جاگیر بودند. این سرزمینها اکنون بخش اعظم کشور ترکمنستان را تشکیل می دهد.
برای قبایلی که سرزمین پارت به آنها منسوب بوده هم لفظ «پارتی» اطلاق می شده و هم لفظ «پهلوی». پارتی از «پرت آو» آمده و به معنای دورتر از آب است؛ و پهلوی از «پهل آو» آمده و به معنای نزدیک به آب است. در علت این دو نام مترادف، به یقین می توان گفت که پارتی ها و پهلوی ها دوبخش یک اتحادیه بوده اند که در زمانی در حوزه رود آترک نشیمن داشته اند. این دو بخش از زمانی که پادشاهی پارت را تشکیل دادند به صورت یک اتحادیه متماسک و ادغام شده در آمدند، و از آن پس هردو نام بر هردوشان اطلاق شد. به همین سبب در زمان شاهنشاهی پارتیان، دو لفظ پارتی و پهلوی چنان در هم آمیختند که جدا کردن آنها از یکدیگر برای ما ناممکن است. در آینده نام هردو را – محمد – «پهلوی» می گفتند….