Loading...سفرنامه نویسی یکی از انواع ادبی دلپذیر درنگارش مشاهدات و توصیف آثار ووقایع و ضبط خاطرات و اطلاعات است که مخصوصا پس از گذشت سالهای چند فوائد ودقایق آن بیشتر پدیدار می شود و جز لذتی که از فرانت آن بعنوان تفنن و وقت گذرانی به دست می آید نکات تاریخی بسیاری دراختیار د.حتقان قرار می گیرد که نظیرش از کتب و ماخذ دیگر حاصل نمی شود .
در عصر قاجاری سفرنامه نویسی نشر و بسط خاص پیدا کرد و عده ای کشور از ماموران دولتی و مسافران صاحب ذوق کتابها و رساله ها در شرح منازل مستر و چگونگی ابنیه و آثار و اخلاق و رفتار مردم و طوایف نوشتند که ظاهرا بدون استثنا هریکی متضمن فواید تاریخی و ادبی و جغرافیایی است .
از این دسته کتابها معدودی طبع شده است، مانند سفرنامه های ناصرالدین شاه .. مظفرالدین شاه – فرهاد میرزا – معصوم علی شاہ صاحب طرائق الحقایق علی خان امین الدوله – حاجی پیرزادہ نائینی- رضاقلی میرزا۔ حاجی میرزا حسین فراهانی….
