Loading...یکی از نبیره های تیمور به نام سلطان ابولفاری حسین بایقرا وقتی توانست پس از درگیری ها و کشمکش های بسیار بین مدعیان فرمانروایی که بعد از الغ بیگ در نواحی هرات و خراسان بوجود آمده بود، موقعیت خود را در بخش کوهستانی ساحل جنوبی دریای خزر یعنی گرگان و مازندران مستحکم نماید، بتدریج خراسان، سیستان و بلخ و هرات و خوارزم را ضمیمه حکومت خود نمود و هرات را پایتخت خود کرد.
حکومت نسبتا ” دراز مدت سلطان حسین بایقرا بار دیگر دوره آرامش نسبی در آن نواحی بوجود آورده بود و هرات پایتخت این سلطان بعنوان مرکز فرهنگ و تمدن با سمرقند از رونق افتاده به رقابت برخاسته بود . در آن روزگار بهترین دانشمندان، شاعران ، نویسندگان ، نقاشان ، موسیقیدانان، معماران ، استادان حرفههای هنری در سراسر حکومت بزرگ تیموریان به سوی هرات جلب شدند. خود سلطان حسین نیز ، بخصوص در اواخر سلطنت خود به هنر و ادب ارج فراوان می گذاشت و خود نیز گهگاه شعرهای چندان بدی نمیگفت…..
