Loading...بیشینه ی جشن های ایرانیان – چه آنهایی که اینک مرسوم اند و چه آنهایی که فراموش شده اند – ریشه در آیین زرتشت دارند؛ هر چند که برخی نیز با آیین های بین النهرینی در آمیخته اند (مانند جشن نوروز). آیین زرتشت دینی است عمیقا گیتی گرا که شادخواری و شادکامی را امری ستوده و اهورایی میداند و از هر آن چه تن آدمی را به رنج و زیان وا می دارد – چون روزه و ریاضت – پرهیز دارد؛ چرا که در باور داشتهای این آیین، شادی و سرور از آن اورمزد است و رنج و اندوه از آن اهریمن. برخلاف غالب ادیان جهان (یهودی، مسیحی، اسلام، بودایی، مانوی) که رستگاری و سعادت آدمی را در جهان یا بعدی دیگر (بهشت یا نیروانا) میجویند و حواله می کنند و زمین و حیات مادی را محل گذار و گناه و فنا میدانند و به روی گردانی و اعراض از مواهب گیتی و مادی توصیه می کنند و فرمان می دهند، دین زرتشت رستگاری و سعادت انسان را در همین زمین مأنوس مژده می دهد و از این رو، به آبادانی و زیبایی و بهسازی آن سفارش می کند و برخورداری از مواهب گیتی (ثروت، لذت، شادی) را عین حق و صواب میداند. در ایران پیش از اسلام، علاوه بر جشن های سالانه ای مانند نوروز و گاهنبار، در هر ماه نیز به نام یکی از ایزدان زرتشتی، جشنی…
