دولت عثمانی تا پیش از جنگ چالدیران همه توجهش را معطوف به اروپا میداشت، و به بهانه نشر اسلام در اروپای شرقی به کشورگشائی ادامه میداد. زمانی که دولت صفوی در ایران تشکیل شد، با وجودی که بسیاری از بزرگان از دست ستمهای قزلباشان از کشور گریخته به عثمانی پناه بردند و از دولت عثمانی تقاضای مداخله کردند، سلطان عثمانی واکنشی نسبت به دولت صفوی نشان نداد، و اموری
که در ایران میگذشت را مربوط به خود ایرانیان میدانست. ولی تحریکاتی که قزلباشان در خاک آن کشور انجام میدادند سرانجام به جنگ چالدیران و به دنبال آن به الحاق سرزمینهای ایرانی ارزنجان و دیاریکر به خاک عثمانی منجر شد. بعد از آن نیز سلطان عثمانی توجه توسعه طلبانه اش را به اروپا برگرداند. نقشه سلطان سلیم آن بود که ونیز و جنوا را به تصرف در آورد و از آنجا به اسپانیا لشکر بکشد. دولت اسلامی غرناطه در اندلس (اسپانیا) ۲۲ سال پیش از جنگ چالدیران توسط نیروهای مشترک مسیحی اروپا منقرض شده و سلطه مسلمانان در اندلس برچیده شده بود……